Łódzkie

Kapela Kożuch

dawniej Gęsty Kożuch Kurzu

Kapela gra utwory z okolic Łodzi, w szczególności łęczyckie, sieradzkie, rawskie, opoczyńskie i łowickie.
Spośród muzykantów, na których się wzoruje należy wymienić:

– skrzypka łęczyckiego Tadeusza Kubiaka;
– harmonistę łowickiego Sławomira Czekalskiego wraz z kapelą Dobrzeliniacy
– skrzypka rawskiego Stanisława Klejnasa [ur 1905 – zm. 1988, zam. Raducz]

Kapela GKK stara się odtwarzać charakterystykę wymienionych regionów jak i poszczególnych muzykantów, widząc wokół Łodzi olbrzymią różnorodność temperamentów muzycznych. Od listopada 2011 roku członkowie kapeli we współpracy z przyjaciółmi i życzliwymi instytucjami (Fabryką Sztuki, AOIA, Teatrem Szwalnia) organizują cykl Pograjka Łódzka, w ramach którego odbywają się warsztaty taneczne, muzyczne, pokazy filmów, wykłady oraz potańcówki, które stają się miejscem spotkań muzykantów, warsztatowiczów oraz pasjonatów polskiej muzyki tradycyjnej. Kapela prowadzi również zajęcia dla dzieci oparte na tańcach i zabawach tradycyjnych z elementami muzykoterapii.

Spośród nagród kapeli, należy wymienić: II miejsce w konkursie Stara Tradycja 2012 oraz Basztę w kategorii folklor rekonstruowany na 46. Festiwalu Kapel i  Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu.

W skład kapeli wchodzą: Maria Stępień – skrzypce, Marcin Lorenc – skrzypce, Joanna Gancarczyk – basy, śpiew, Jakub Korona – baraban, bębenek obręczowy, Kazik Nitkiewicz – trąbka

POGRAJKA ŁÓDZKA

“Pograjka Łódzka” to cykl spotkań (warsztatów, wykładów, pokazów filmów, koncertów i potańcówek z muzyką na żywo), których celem jest promocja kultury ludowej. Atrakcyjna oferta warsztatowa poświęcona polskiej sztuce tradycyjnej oraz żywiołowe zabawy taneczne, w których biorą udział muzycy ludowi tworzą platformę do autentycznego spotkania międzypokoleniowego i nawiązania dialogu między poszukującymi młodymi ludźmi a doświadczonymi artystami.

Fundacja Po Staremu

Misją Fundacji Po Staremu są poszukiwania cennych i wartościowych elementów spuścizny kulturowej po naszych przodkach (zwyczaje, praktyki, umiejętności i wiedza), przejmowanie ich poprzez naukę i praktykę, a następnie upowszechnianie za pomocą warsztatów
i wydarzeń kulturalnych. W ten sposób liczymy na ponowne włączenie w obieg najcenniejszych elementów.

WYLICZANKI

Palec do budki, bo za minutkę zamykam budkę.
Budka się zamknęła gości nie przyjęła
Ele mele dudki,
gospodarz malutki
gospodyni garbata
a córeczka smarkata
Ecie pecie,
gdzie jedziecie?
Do Torunia,
kupić konia.
Bo w Toruniu
pięknie grają,
za pieniądze
wszystko dają.
Ene due rike fake,
korba borba usme smake,
deus deus kosmateus
i morele baks
Ene due rabe,
połknął bocian żabę,
a żaba chińczyka,
co z tego wynika
raz, dwa, trzy idziesz (wchodzisz, kryjesz) ty…
Ecie pecie,
gdzie jedziecie?
Ele mele, na wesele!
Na wysokiej górze
rosło drzewo duże
nazywało się:
apli papli bliten blau.
A kto tego słowa nie wypowie
ten nie będzie z nami grał.
Siedzi baba na cmentarzu,
trzyma nogi w kałamarzu.
Przyszedł duch,
babę buch,
baba fik, a duch znikł
Dwa aniołki w niebie
piszą list do siebie
raz, dwa, trzy napisz ty
(albo piszą, piszą i rachują
ile kredek po-trze-bu-ją.)
Bum bum bum
Wpadła Bomba do piwnicy
napisała na tablicy
es es es głupi pies
tu go nie ma a tu jest
Pani Zo-zo-zo,
Pani Sia-sia-sia,
Pani Zo Pani Sia,
Pani Zosia meża ma.
A ten mąż, mąż, mąż,
pije wciąż, wciąż, wciąż
Jak nie wódke, orenżade to na deser czekolade
Przepił dom dom dom
przepił wóz wóz wóz
przepił dom, przepił wóz na patelni żonę wiózł.
(albo panią Zo – sie wiózł)

OKRZYKI

WE-SO-ŁO!
W KÓ-ŁE-CZKO!
PO KO-LE!
A DZIŚ DZIŚ! A DZIŚ DZIŚ!
A JEDŹ JEDŹ! NIE ŻAŁUJ! JAK UJEDZIESZ POCAŁUJ!
BO MÓJ OJCIEC NIE ŻAŁOWAŁ, CO UJECHAŁ POCAŁOWAŁ!
A DZIAB DZIAB! A DZIAB DZIAB!
PA-DA-RACH-CACH! PA-DA-RACH-CACH!
A BUM BUM! A BUM BUM!

ZABAWY Z EDYCJI 2016-17

Nasze zabawy z dzieciństwa

Siała baba mak

Dobieramy się w pary i chwytamy za obie ręce tworząc przed sobą “koszyczek”. Prawa ręka do prawej, lewa do lewej. Pary ustawiają się po promieniu koła i idą przed siebie skandując wierszyk. Przy końcu wierszyka na słowie ‘tak” następuje zmiana kierunku kola przez obrót pary. Para obraca się przez swój środek – partnerzy pociągają swoją wyciągniętą ręką zgiętą rękę partnera inicjując w ten sposób obrót do wnętrza pary.

Siała baba mak
Nie wiedziała jak
A dziad wiedział, nie powiedział
a to było tak!

Zabawa w wojnę

Zabawa podwórkowa. Na ziemi rysuje się pole gry – koło, które dzieli się na równe wycinki pomiędzy uczestników zabawy nazywając je nazwami różnych krajów (Polska, Niemcy, USA itp). Gracze stoją przy swoich polach na zewnątrz pola gry a ten, którego kolej w turze przypada wypowiada słowa

Wywołuję, wywołuję do wielkiej, wielkiej wojny
na przeciwko, na gorące piwko
USA!
(lub inna nazwa wybranego kraju)

Wywołany gracz ucieka a wywołujący rzuca w niego patykiem. Jeśli trafi, zakreśla pole przeciwnika na taką odległość na jaką może sięgnąć stojąc na własnym terytorium.

Pani Zo-Zo-Zo

Zabawa klepana w parach. Stajemy na przeciwko siebie i w rytm skandowanych słów rymowanki klepiemy się w dłonie.


Pani Zo-Zo-Zo,
pani sia-sia sia,
pani Zo pani sia,
pani Zosia męża ma.

A ten mąż, mąż, mąż
pije wciąż, wciąż, wciąż.
Trochę wina, trochę wódki
a do tego jest malutki

Przepił dom, dom, dom,
przepił wóz, wóz. wóz,
przepił dom, przepił wóz,
i na taczce żonę wiózł.

Nowe-stare zabawy

Kilka sposobów na to jak wymyślać nowe zabawy na podstawie dawnych zabaw i melodii.

PA-DA-RACH-CACH!

Ćwiczenie polegające na naśladowaniu rytmu mazurkowego (trójkowego)
za pomocą swojego ciała (klaskanie, tupanie, uderzanie dłońmi o kolana).
W tym wypadku jest to zaczerpnięta z muzyki radomskiej fraza rytmiczna,
która często jest wystukiwana na bębnie, wytupywana przez tancerzy, albo wyrażana okrzykiem: PA-DA-RACH-CACH! CACH! CACH!

PA – klaśnięcie
DA – prawa ręka o prawe kolano
RACH – lewa ręka o lewe kolano
CACH – klaśnięcie
CACH – tupnięcie prawą nogą
CACH – tupnięcie lewą nogą

Sekwencję tę powtarza się w kółko dowolną ilość razy.
Po opanowaniu tego ćwiczenia w pozycji stojącej można dodać ruch po kole,
jeden za drugim w taki sposób, że tupnięcia nogami są jednocześnie krokami do przodu.
Koleny etap to równoczesne śpiewanie mazurkowej melodii np.:

Ubrała raz gąska gąsięta,
w żółte sukieneczki od święta,
w czerwone buciki na nóżki.
Chodźcież moje dzieci do stróżki

Mam babę mam

Taniec “Tinikling” pochodzący z Filipin zaadaptowany do polskiej melodii mazurkowej.

Tańczy się do śpiewanej melodii w rytmie trójkowym. Można potraktować to jak grę zręcznościową. W wersji dla dwóch osób przegrywa ten kto pierwszy “skusi” (wypadnie z rytmu, pomyli się).

W wersji dla jednej osoby można liczyć jak największą ilość zwrotek piosenki, do których uda się zatańczyć. Utrudnieniem może być przyspieszanie tempa przez osoby trzymające patyki.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia jeden.
Nie dam jej za dwadzieścia jeden,
Baba ma ząb jeden.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia i dwa.
Nie dam jej za dwadzieścia dwa,
bo baba jest ładna.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia i trzy
Nie dam jej za dwadzieścia trzy,
baba ładnie patrzy.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia cztery
Nie dam jej za dwadzieścia cztery,
baba ma dwie giry.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia i pięć
Nie dam jej za dwadzieścia pięć,
baba ma dobrą chęć.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia i sześć
Nie dam jej za dwadzieścia sześć,
bo baba ma co jeść.
Baba jest moja.

Mam babę mam, ale ją sprzedam.
Dawają mi uoj za nią, uoj za nią
dwadzieścia siedem
Nie dam jej za dwadzieścia siedem,
baba ma ślip jeden.

Rok obrzędowy

Wiele zabaw i pieśni przypisanych jest konkretnym wydarzeniom w ciągu roku. W tym dziale przedstawiamy zabawy podzielone według pór roku.

Wiosna

Chodzimy tu z gaikiem

Chodzimy tu z gaikiem
siedzi kura z jajkiem,
nasz gaiczek zielony
oj i pięknie przystrojony.
Alleluja!

Pięknie sobie chodzi,
bo mu się tak godzi,
a mości gospodyni,
ta domowa mistrzyni.
Alleluja!

Weź noża ostrego,
ukrój placka pszennego,
ale z dala od ręki,
żeby nie było męki.
Alleluja!

Szedł Pan Jezus dróżką,
trącił kamień nóżką,
niedługo się odwrócił,
kamień nóżką odrzucił.
Alleluja!

 

Nasz gaiczek z boru idzie

Element kolędowania wiosennego w opoczyńskiem.

Nasz gaiczek z boru idzie,
przypatrują mu się wszyscy ludzie,
wszyscy ludzie, wszyscy goście,
jak on idzie po lipowym moście.

Nasz gaiczek, nasz zielony,
pięknie ślicznie ustrojony.
Kto go stroił? Panieneczki,
w śliczne pióra i śliczne wstążeczki.

Lato

Frycosek

łęczyckie

Od Łęczycy
bystro woda ciecze x2
nasz frycosek już ci dobrze ciece x2

A siek on ci
jak dobra maszyna x2
pomagała mu śwarna dziewczyna x2

Nasiek on ci
sielnie dużo żyta x2
a i będzie stodółka nabita x2

A stodółka
nabita no i bróg x2
niech frycowi udzieli szczęścia Bóg x2

Przyprowadzamy tu Fryca

Przyprowadzamy tu fryca
do jaśnie pana dziedzica,
przyjmij go panie x2

Nasz kosiarczyk dzielny młodzian,
wcześnie wyszedł w pański łan.
Przyjmij go panie x2

Wystąpiła z czoła rosa
przyszedł prosto od pokosa.
Przyjmij go panie x2

Dobrze kosił, dobrze robił
dziesięć myndli przysposobił.
Przyjmij go panie x2
łęczyckie

Dawne zabawy ludowe z Łódzkiego i okolic

Gapa (Po zielonej wodzie)

W zabawie może brać udział dowolna ale nieparzysta liczba osób. Formują koło przez podanie rąk, posuwają się po obwodzie koła śpiewając pierwszą zwrotkę. Po prześpiewaniu pierwszej zwrotki natychmiast rozwiązują koło i szukają partnera, powstaje zamieszanie i jedna osoba zostaje bez pary – tzw. “gapa”, pozostali otaczają ją kołem i śpiewają refren, a następnie powtarzają całość śpiewając drugą zwrotkę.

Po zielonej wodzie
pływały łabyndzie,
pływały łabyndzie.
Kto swego nie złapie, |
tyn niezdarom byndzie. | x2

Chwała Bogu chwała,
gapa się ostała,
gapa się ostała.
Będziemy wiedzieli, |
kogo będzie chciała. | 2x

Chciałabym go chciała
ale nie takiego,
ale nie takiego.
Żeby był bogaty |
i ładny do tego. | x2

Po zielonej trawie
lotały żurawie,
lotały żurawie.
Każdemu przypadnie, |
Ktoś do pary prawie. | x2

Zając

Tam na góreczce siedział zając,
tak nóżkami przebierając.

I ja zając i ty zając,
tak nóżkami przebierając,
i ja też bym przebierała,
gdybym takie nóżki miała
jak ten zając.

Dziecko kładzie przed sobą skrzyżowane dwa patyki (na filmie krzyż tworzą złączenia płyt chodnikowych). Dziecko staje w rozkroku tak, żeby jedną nogą być w jednym z czterech pól krzyża, a drugą w równoległym polu. Pierwsza część piosenki śpiewana wolno i dzieci do rytmu przekładają nogi przez patyki:
– na raz prawa noga do przodu na przeciwległe po skosie, lewe pole,
– na dwa prawa noga wraca,
– na trzy lewa noga do przodu na przeciwległe po skosie, prawe pole,
– na cztery lewa noga wraca.

Druga część piosenki śpiewana szybciej, dziecko wykonuje te same ruchy po polach krzyża, tylko szybciej i skacząc.
Wygrywa ten kto się nie pomyli i nie potrąci patyków (lub nie nadepnie na linię).

Dyna

Jednym ockiem mrygła na Michała,
drugim ockiem z niego się ośmiała.
Póć Michale – trudno, jo cie nie chce,
Przychódź do mnie mój kochany Pietrze.

Oj dyna, oj jedyna, oj dyna mojo dyna
oj dyna, oj jedyna, oj dyna, dyna dyna.

Jednom ronckom zacierki gniotła,
drugom ronckom przywitała Pietra.
Witaj Pietrze, witej mój kochany.
Jo cie witom za progim rózgami.

Oj dyna…

Jedyn dziunek załośnie płakała,
drugi dziunek, poszła do Michała.
Mój Michale los me du cie przygnał.
Dale Michoł batem na nium śmignoł.

Wilk na zagonie

Wilk na zagonie, wilk na zagonie,
a kozeńka w dole. /x2
Ach moja kozeńko, śliczna malusieńka pójdziemy oboje. /x2

Ach mój wilczku, ach mój kochany,
bo tam jegry biją /x2 (jegrzy – żołnierze formacji strzelców wyborowych w wojsku pruskim)
Ach moja kozeńko, śliczna malusieńka, bo tam wilki wyją. /x2

Ach mój wilczku, ach mój kochany,
bo gorący piasek. /x2
Ach moja kozeńko, śliczna malusieńka, niedalekoć lasek. /x2

Kartofle

Uczestnicy zabawy formują koło trzymając się za ręce, tańczą po kole w dowolną stronę śpiewając przyśpiewkę. W środku koła tańczy wybrana osoba z chustką, w dowolnym momencie wyrzuca chustkę do góry, a reszta stara się ją złapać. Ten kto złapał chustkę teraz jest w środku koła, a zabawa zaczyna się od nowa.

Kartofle się obrodziły,
nie ma jich chto kopać.
Paninki się postarzały,
nie ma jich chto kochać.

Walka wężów (Duc)

Uczestnicy zabawy formują dwa węże – dwa rzędy ustawione naprzeciw lub równolegle do siebie. Każde z dzieci trzyma swego poprzednika obydwiema rękami w pasie lub za ramiona. Po prześpiewaniu piosenki przewodnik każdego węża stara się pochwycić ostatnie dziecko z przeciwnego węża, a zarazem kieruje swoim rzędem tak, aby chronić ogon swego węża, w czym mu jego grupa wydajnie pomaga. Każdy schwytany uczestnik zabawy dołączony zostaje do przeciwnej grupy. Przewodnik ustawia go za sobą.
Zabawa trwa dotąd, aż jeden wąż znacznie się powiększy w drugim natomiast zostanie tylko kilka osób.

Duc dzieci duc, nie dajcie się stłuc.
Bo jak się stłuczecie pytą dostaniecie.

Jawor

Dwoje dzieci tworzy ze złączonych rąk bramkę, umawiają się, które będzie “Gruszką”, a które “Jabłkiem”. Pod bramką przechodzi sznur pozostałych dzieci trzymających się za ręce. Wszyscy śpiewają piosenkę.

Jawor, jawor jaworowi ludzie.
Co wy tu robicie?
Budujemy mosty, dla pana starosty.
Tysiąc koni przepuszczamy, a jednego zatrzymamy!

Na ostatnie słowa piosenki dzieci tworzące bramkę opuszczają ręce i łapią jedną z przebiegających osób. Osoba ta musi wybrać czy woli “Gruszkę” czy “Jabłko” i stanąć za wybrana osobą.

Pozostałe osoby od nowa przebiegają pod bramką do śpiewu.
W tym czasie osoby tworzące bramkę mogą w tajemnicy zamienić się rolami “Gruszki” i “Jabłka”.

Opracowanie: Joanna Gancarczyk, Maria Stępień, Witold Roy Zalewski

Materiały z edycji 2014

ZABAWY, TAŃCE, ĆWICZENIA

Propozycje usystematyzowane według metody Mobilnej Rekreacji Muzycznej (MRM)

ĆWICZENIA ODDECHOWE

Dzieci swobodnie chodzą po sali, jakby przechadzały się po łące, gdzie świeci słońce, śpiewają ptaki. Przeciągają się, wykonują swobodne, delikatne szerokie ruchy połączone z głębokim oddechem.

Zatrzymują się i stają się drzewami, których gałęzie rosną wysoko, kiwają się na wietrze, naśladują ruchami drzewa. Na wdechu podnoszą ręce do góry, następnie wypuszczają powietrze na spółgłosce “sz” ruszając przy tym rękami jak gałązki na wietrze.

Można przeprowadzić proste ćwiczenia oddechowe do melodii wznoszącej i opadającej. Na melodię wznoszącą dzieci biorą oddech i podnoszą ręce do góry, na opadającą wypuszczają powietrze i opuszczają ręce. Przy powtórzeniu, na melodię opadającą dzieci rozkładają ręce i opuszczają w ruchu poszerzającym terytorium.

KONOPKI

Dwoje dzieci, wybranych wyliczanką, podaje sobie prawe ręce i krąży dookoła wspólnej osi, śpiewając: Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały  - 01_konopki

Źródło ilustracji: Michalikowa Lidia, Tradycyjne zabawy ludowe. Centralny ośrodek metodyki upowszechniania kultury. Warszawa 1981

Bawiliśmy się w konopki, ale były małe snopki. /Mało nas, mało nas a ty Haniu choć do nas./ x2 Dzieci wywołując imię: Haniu, Jasiu … zapraszają następne osoby do tańca. Hania kładzie dłoń prawej ręki na złączone dłonie dwójki dzieci i w podobny sposób krążą trójką, przy czym powtarzają tekst kończąc np.: „a ty Jasiu chodź do nas.” W ten sposób wszystkie dzieci stopniowo tworzą gwiazdę cztero lub sześcioramienną, a na każdym z ramion ustawionych jest w szeregu po troje lub czworo dzieci. Gdy już cała gromadka włączy się w gwiazdę, zatrzymują się i na hasło: hop! rozłączają ręce, w miejscu obracają się w przeciwnym kierunku i z powrotem ujmują się za ręce. Krążąc w drugą stronę, śpiewają: Bawiliśmy się w konopki, ale były małe snopki. /Dużo nas, dużo nas a ty Haniu idź od nas./ x2 Po kolei wszystkie wywoływane dzieci odłączają się od gwiazdy. Wariantem tej zabawy jest ustawienie w kole (dwoje dzieci podaje sobie ręce, następnie powiększają koło) albo w wężyku (dzieci dołączają się jedno za drugim chwytając za ręce lub za ramiona).

Źródło: Lidia Michalikowa, Tradycyjnej zabawy ludowe
 

CZYŻYK

W pierwszej części melodii dzieci chodzą za ręce po kole (raz w jedną, raz w drugą stronę), albo chodzą swobodnie po sali. Na refrenie od słów „Oto tak, oto tak …” pokazują kolejne czynności: sieją (naśladują czynność siania), rośnie (od pozycji kucającej wstają powoli unosząc ręce do góry), kwitnie (rozkładają szerokim ruchem ręce), dojrzał (łączą ręce nad głową tworząc wokół głowy koło obrazujące główkę makówki, kiwają się na boki), zrywają (naśladują czynność zrywania, mielą (naśladują mielenie młynkiem), jedzą (naśladują jedzenie).

CHODZONY

Melodia chodzonego: Tancerze tańczą w parach jedna za drugą, krokiem chodzonym w rytmie trójkowym. Pierwsza para prowadzi poszczególne figury, podobnie jak w polonezie. Pary idą jedna za drugą po kole dookoła sali, następnie przechodzą przez środek sali, na końcu sali partnerzy rozchodzą się na boki (partner w lewo, partnerka w prawo).

Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się znowu w pary i idą para za parą przez środek sali. Mogą też w momencie spotkania kontynuować ruch po kole (partnerzy po zewnętrznej stronie, partnerki po wewnętrznej) i dopiero przy drugim spotkaniu zejść się w pary. Następnie przechodzą para za parą przez środek sali, na końcu sali pary rozchodzą się na boki (para w lewo, para w prawo).

Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się znowu w jeden rząd tasując się i idą para za parą przez środek sali. Na końcu sali pary rozchodzą się na boki (para w lewo, para w prawo). Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają pary z jednej strony sali podnoszą złączone ręce do góry tworząc tunel pod którym przechodzą pary z przeciwnej strony sali. Obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają tym razem grupa która przechodziła przez tunel podnosi ręce do góry, a grupa z przeciwnej strony sali przechodzi pod nimi.  Obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają tym razem w każdej grupie na zmianę jedna para podnosi złączone ręce do góry tworząc bramkę, druga przechodzi pod rękami pary z naprzeciwka. W ten sposób tasując się obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się w czwórki i idą jedna za drugą przez środek sali. Na końcu sali czwórki rozchodzą się na boki (czwórka w lewo, czwórka w prawo).

Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają (jeśli jest wystarczająco miejsca) czwórki łączą się w ósemki i idą jedna za drugą przez środek sali. Na końcu sali zatrzymują się w niewielkich odstępach tworząc ośmioosobowe rzędy jeden za drugim, osoby w rzędach cały czas trzymają się za ręce. Następną figurę zaczyna pierwsza osoba po lewej stronie w pierwszym rzędzie. Zaczyna ruch węża (złożonego z trzymających się za ręce osób z pierwszego rzędu), idzie w lewą stronę i do tyłu skręca zygzakiem pomiędzy wszystkimi rzędami. Kiedy ostatnia osoba z pierwszego rzędu mija pierwszą osobę z drugiego rzędu chwyta ją za rękę i w ten sposób drugi rząd dołącza do węża. W ten sam sposób po kolei dołączają się wszystkie rzędy tworząc jednego węża. Następnie wąż tworzy jedno koło albo zwija się w ślimaka. Każdą figurę można wykonywać dowolną ilość razy i w dowolnej konfiguracji, zależy to od fantazji pary prowadzącej.

ZRYTMIZOWANIE

SIEMIENIEC

Tańczący stają jeden obok drugiego, blisko siebie, trzymają się za ręce, tworzą węża. Taniec w rytmie trójkowym. Kolana lekko ugięte, luźne. W pierwszym takcie krok naraz prawą nogą w prawo, na dwa dostawienie lewej nogi, w drugim takcie krok naraz prawą nogą w prawo, na dwa dostawienie lewej nogi, w trzecim takcie krok naraz lewą nogą w lewo, na dwa dostawienie prawej nogi. Sekwencja powtarza się w kółko dowolną ilość razy. Pierwsza osoba z brzegu prowadzi węża w taki sposób, żeby zawijał się w różne strony.

TKACZ

Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały - 02_tkacz

W zabawie tej dzieci ustawiają się w dwa szeregi – jeden szereg za drugim w odległości czterech kroków, nie trzymają się za ręce. Śpiewając, dzieci zmieniają miejsca szeregami – pierwszy szereg biegnie w tył, drugi w przód systemem „szufladek” – mijając się pojedynczo. W czasie śpiewania każdej kolejnej zwrotki szeregi zmieniają miejsca, następnie w ten sam sposób wracają na miejsca – ruchy te obrazują pracę warsztatu tkackiego

Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały - 03_tkacz

Jestem tkaczem, tkam płócienko,
Ładnie, równo, cienko.
Z mej tkaniny w śliczne kwiaty
Szyją piękne szaty.

W czasie śpiewania refrenu dzieci w szeregach przykucają i wystukują rytm dłońmi. Dwoje dzieci z prawego skrzydła szeregów/jedno z jednego szeregu, drugie z drugiego/ ujmuje się za ręce i jak czółenko w warsztacie tkackim obiega szeregi – najpierw szereg z przodu – jedno dziecko biegnie przed szeregiem drugie za szeregiem, trzymając wysoko w górze złączone ręce, po czym zakręcają i biegną w ten sam sposób w przeciwnym kierunku, trzymając ręce nad drugim szeregiem. Refren:

Oj tak, tak, klapu, klap
Puk, puk, puk, puk,
Klapu, klap.
Oj tak, tak, klapu, klap
Puk, puk, puk, puk
Klap! Klap.

 

Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały - 04_tkacz

Z końcem refrenu „czółenko” wraca na miejsce. Dzieci w szeregach podnoszą się z kucek i zmieniają miejsca śpiewając drugą zwrotkę:

Gdy nawinę te niteczki
Na cienkie szpuleczki,
Do warsztatu wnet zasiadam,
Czółenko zakładam.

Szeregi przykucają, a obiega je dwójka z lewego skrzydła szeregów. Tekst refrenu taki sam jak poprzednio. Trzecia zwrotka:

Me czółenko biegnie żwawo,
Raz w lewo, raz w prawo.
Będzie płótno na koszulki.
Kupią je matulki
Oj tak, tak, klapu, klap itd.

Przebieg zabawy taki sam jak poprzednio, tylko czółenkiem staje się druga para z prawego skrzydła szeregów.

Źródło: Michalikowa Lidia, Tradycyjne zabawy ludowe. Centralny ośrodek metodyki upowszechniania kultury. Warszawa 1981

 

KLEPOK

Tancerze dobierają się w pary. Stają parami po kole w taki sposób, że partnerzy stoją plecami na zewnątrz, a partnerki plecami do środka koła. Kiedy muzyka zaczyna grać partnerzy idą w prawo po zewnętrznym kole, partnerki idą w przeciwną stronę po wewnętrznym kole. Kiedy melodia się zmienia stają naprzeciwko wylosowanego partnera. Na drugiej części melodii wyklaskują w wylosowanych parach rytm melodii: w pierwszym takcie na raz uderzają obiema dłońmi o kolana, na dwa klaszczą w dłonie, na trzy uderzają prawą dłonią w prawą dłoń partnera, na cztery pauza. W następnym takcie na raz uderzają obiema dłońmi o kolana, na dwa klaszczą w dłonie, na trzy uderzają lewą dłonią w lewą dłoń partnera, na cztery pauza. W następnym takcie na raz uderzają obiema dłońmi o kolana, na dwa klaszczą w dłonie, na trzy uderzają prawą dłonią w prawą dłoń partnera, na cztery lewą dłonią w lewą dłoń partnera. W następnym takcie na raz uderzają obiema dłońmi o kolana, na dwa klaszczą w dłonie, na trzy uderzają obiema dłońmi w dłonie partnera, na cztery pauza. Taka sekwencja wyklaskiwania powtarza się dwa razy, następnie melodia zmienia się i powtarza się pierwsza figura. Tempo gry z czasem przyspiesza lub gwałtownie się zmienia.

KLEPOK W WĘŻU

Tancerze formują węża trzymając ręce na barkach osobie przed sobą. Na pierwszą część melodii osoba z przodu prowadzi węża po całej sali. Na drugą część melodii w pierwszym takcie na 4 wszyscy w jednym podskoku obracają się o 180 stopni wokół własnej osi i kładą ręce na barkach osoby przed sobą, w drugim i czwartym takcie robią to samo. Sekwencja powtarza się dowolną ilość razy. Następnie melodia wraca do początku i wąż rusza dalej.

OKRZYKI DO TAŃCA

Owijok – Kapela Gęsty Kożuch Kurzu

Dzieci chodzą w kole krokiem tanecznym do rytmu trójkowego. Każde z dzieci w rytmie mazurkowym (na 3) wykrzykuje swoje imię np.:

MA-RY-SIA ! MA-RY-SIA !, 
A-A-NIA! A-A-NIA! (albo A-NU-SIA)

Następnie dzieci powtarzają okrzyki prowadzącego też w rytmie mazurkowym. np.:

WE-SO-ŁO!
W KÓ-ŁE-CZKO! PO KO-LE!
A DZIŚ DZIŚ! A DZIŚ DZIŚ!
A JEDŹ JEDŹ! NIE ŻAŁUJ!

Można też wyznaczyć za pomocą wyliczanki jedną osobę, która będzie podawać okrzyki, który reszta powtarza. Po jakimś czasie ta osoba się zmienia. Następnie koło przechodzi w wężyka po całej sali i dochodzą bardziej skomplikowane okrzyki np.:

A jedź jedź nie żałuj! Jak ujedziesz pocałuj!

albo

Ecie pecie gdzie jedziecie?
Ele mele na wesele.

Ecie pecie gdzie jedziecie?
Do Torunia kupić konia.
Bo w Toruniu pięknie grają,
za pieniążki wszystko dają.

lub dowolny tekst wyliczanki.

RYTM MAZURKA I POLKI

Dzieci stoją w kole, klaszczą lub tupią powtarzając za prowadzącym w rytmie trójkowym (do melodii mazurka, oberka, kujawiaka, kujona) najpierw na: raz, dwa, trzy, później na: raz, na końcu na: dwa, trzy.

W przypadku rytmu dwójkowego (do melodii polki) klaszczą lub tupią najpierw na: raz, „i”, dwa, „i”, potem tylko na: raz, dwa, następnie tylko na: „i”, na koniec na: raz, „i”, dwa.
Następnie powtarzają za prowadzącym dowolne sekwencje rytmiczne. Można też wyznaczyć za pomocą wyliczanki jedną osobę, która będzie podawać rytm, który reszta powtarza. Po jakimś czasie ta osoba się zmienia.

KRZYŻOK

Krzyżok – Kapela Gęsty Kożuch Kurzu

Taniec tańczy się w grupie złożonej z 4 par (może być dowolna ilość takich grup). Na pierwszej części melodii partnerzy łączą wyprostowane lewe ręce w środku tworząc krzyż, prawą ręką trzymają partnerki. Pilnują, żeby ramiona krzyża były proste. Pary idą krokiem chodzonym w rytm melodii dookoła wspólnej osi. Na drugiej części melodii pary stają przodem do wspólnego środka tworząc kwadrat. W pierwszym takcie melodii dwie dowolne pary z naprzeciwka wchodzą do środka kwadratu, na cztery spotykają się w środku.  W kolejnym takcie wracają tyłem na zewnątrz kwadratu, a w tym samym czasie dwie pozostałe pary idą do środka kwadratu i na cztery spotykają się w środku. Sekwencja ta powtarza się do czasu aż melodia zmieni się. Na trzeciej części melodii w tych parach, które aktualnie wchodzą do środka, jedna z par unosi złączone ręce do góry tworząc bramkę a druga przebiega pod bramką. W ten sposób pary zamieniają się miejscami. Następnie dwie pozostałe pary robią to samo. Sekwencja powtarza się dopóki melodia nie zmieni się na pierwszą część i wtedy tancerze wracają do pierwszej figury.

Każda figura może trwać dowolną ilość czasu w zależności od tego jak długo kapela gra, tancerze muszą uważnie słuchać. Tempo gry z czasem przyspiesza lub gwałtownie się zmienia.

ODREAGOWANIE

TATO SKOPEK POBIJALI

Tato skopek pobijali – Kapela Gęsty Kożuch Kurzu 

W czasie śpiewanej zwrotki dzieci tańczą wkoło. Na części instrumentalnej rozbiegają się po sali udając zwierzątko o którym była mowa przed chwilą w zwrotce. Kolejne zwierzątka: krówka, kobyłka, kózka, pieski, kotki.

PRZEPIÓRECZKA

Przepióreczka – Kapela Gęsty Kożuch Kurzu

Dzieci stają jeden za drugim w dwóch równoległych rzędach oddalonych od siebie na odległość dwóch dużych kroków. W lewym rzędzie chłopce w prawym dziewczynki. Pierwszy chłopiec w rzędzie bierze za rękę pierwszą dziewczynkę z drugiego rzędu. Trzymając się za ręce unoszą je do góry i przechodzą najpierw nad rzędem dziewczynek, a potem wracają nad rzędem chłopców w taki sposób, że dziewczynka idzie pomiędzy rzędami, a chłopiec okrąża rzędy po zewnętrznej. Kiedy dochodzą do końca puszczają ręce i dziewczynka biegnie dookoła rzędów po zewnętrznej i wraca na swoje miejsce, a chłopiec ją goni. Jeśli zdąży złapać dziewczynkę zanim ta wróci na swoje miejsce, dziewczynka daje mu buziaka i idzie na koniec swojego rzędu, a chłopiec powtarza grę z kolejną dziewczynką z rzędu. Jeśli dziewczynka zdoła uciec, chłopiec daje jej buziaka i idzie na koniec swojego rzędu, a dziewczynka powtarza grę z kolejnym chłopcem.
Dzieci, które aktualnie nie biorą udziału w gonitwie, klaszczą do rytmu i śpiewają:

Uciekła mi przepióreczka w proso,
a ja za nią nieboraczek boso.
Trzeba by się Pani matki spytać
czy pozwoli przepióreczkę schwytać.

STARY FOTER

Wybrana wyliczanką osoba trzyma chustę z zawiązaną pętelką na końcu. Zaczyna okrzykiem:

Stary Foter, stary ja!
Róbcie wszystko to co ja!

Kapela gra szybką, wesołą melodię, a Stary Foter biega po sali wykonując różne śmieszne figury i zadania ruchowe, które wszyscy muszą powtarzać. Tych, którzy się ociągają z powtarzaniem uderza chustką po nogach.

MIOTLARZ

Miotlarz – Kapela Gęsty Kożuch Kurzu

Tancerze tańczą w parach do melodii wolnego mazurka lub walczyka. Jedna wybrana wyliczanką osoba tańczy z miotłą. Kiedy kapela przerywa grę każdy szybko zmienia partnera, ten kto nie zdąży znaleźć pary tańczy z miotłą.

Wersja dla młodszych dzieci. Dzieci tańczą w kole trzymając się za ręce. Pośrodku wybrana wyliczanką osoba tańczy z miotłą. Kiedy kapela przerywa grę osoba w środku przekazuje wybranemu miotłę i teraz on tańczy w środku.

FURMAN

Dzieci dobierają się trójkami w taki sposób, że dwie osoby stoją z przodu trzymając się za ręce – udają konie w zaprzęgu, a trzecia osoba, która jest furmanem stoi za nimi i trzyma im ręce na barkach. Trójki ustawiają się po kole w jednym kierunku. Na pierwszej część melodii trójki ruszają po kole do przodu, kiedy melodia się zmienia trójki się zatrzymują, osoby z przodu podnoszą złączone ręce do góry tworząc bramki, te osoby które są furmanami przebiegają po kole pod bramkami. Kiedy melodia się urywa dzieci, które tworzyły bramki opuszczają ręce i zatrzymują furmanów. W ten sposób furman zmienia losowo parę koni i trójki ruszają znowu po kole do przodu.
Zabawę można przeprowadzić tylko ze śpiewem, na refrenie dzieci tworzą bramki.

Wszystkich dziś ciekawość budzi
kto jest najszczęśliwszy z ludzi.
A ja mówię, że nad pana
najszczęśliwszy los furmana.

Ref.: Hej wio, wiśta wio!
Heta stary, młody jary.
Hej wio, wiśta wio!
Heta wista! Prrrryyy!!!

UWRAŻLIWIENIE

 

Dzieci siedzą lub stoją w kole. Starają się spontanicznymi ruchami własnego ciała wyrazić jak czują muzykę lub za pomocą gestów i mimiki wyrazić stany emocjonalne związane z muzyką.

Dzielimy dzieci na dwie grupy, rozdajemy im przedmioty na których można grać (patyki, kamienie, łyżki, zamknięty słoik z kaszą itp.). Melodię dzielimy na konkretne frazy. Raz gra jedna grupa, potem druga odpowiada.

Dzielimy dzieci na trzyosobowe składy i każdy skład ma czas na wymyślenie grania rytmicznego do melodii którą zagramy, można podpowiedzieć im, że mogą się podzielić tak, że jedna osoba będzie grała długie nuty, druga drobniejszy rytm a trzecia najdrobniejszy.

Podobne ćwiczenie. Dzieci zaprezentują się w trzyosobowych składach – jedno wybija rytm, drugie robi okrzyki/śpiewa, trzecie tańczy (to dla bardziej odważnych dzieci).

Ćwiczenie na słuchanie siebie nawzajem.

Wszystkie dzieci siedzą w kole i wszystkie grają jeden podstawowy rytm do muzyki (np. najprościej na kolejne miary taktu – raz dwa trzy). Każdy musi zagrać swoją solówkę, czyli jakiś inny rytm, z tym że nie umawiamy się na konkretną kolejność – można zacząć kiedy się chce jednak trzeba być uważnym na innych – solówkę może grać tylko jedna osoba. Po tym ćwiczeniu można porozmawiać o tym jak się dzieci czuły, czy są zadowolone, czy ktoś im przeszkodził w zagraniu, czy trudno się było zdobyć na zagranie czegoś innego itp.

RELAKS

MASAŻ

Kapela gra spokojnego walczyka lub kujawiaczka.
Dzieci siadają w kółku jedno za drugim, blisko siebie i masują się nawzajem, każdy osobę przed sobą.
Najpierw delikatne głaskanie, po jakimś czasie, na koniec masażu bardziej ożywiające oklepywanie, mróweczki, krojenie pietruszeczki, muzyka też może zmienić się na bardziej żwawą.

BAJKA

Na tle spokojnej melodii prowadzący opowiada bajkę ludową (np.: dzieła Oskara Kolberga, albo Dekowski Jan Piotr, „Strzygi i topieluchy: opowieści sieradzkie”) Dzieci siedzą lub leżą w dowolnej pozycji i słuchają opowieści.

KOŁYSANKA

(np. kołysanki z płyty „PIEŚNI POLSKIE – KOŁYSANKI” Zespół Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej – Fundacja Muzyka Kresów, lub „Wokół Dziecka” serii „Muzyka Żródeł” – Polskie Radio)

Dzieci w pozycji leżącej i słuchają kołysanki.

AKTYWIZACJA

POLKA PROWADZONA

Tancerze tańczą w parach jedna za drugą, krokiem chodzonym, szybkim, w rytmie dwójkowym. Pierwsza para prowadzi poszczególne figury, podobnie jak w polonezie. Pary idą jedna za drugą po kole dookoła sali, następnie przechodzą przez środek sali, na końcu sali partnerzy rozchodzą się na boki (partner w lewo, partnerka w prawo). Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się znowu w pary i idą para za parą przez środek sali. Mogą też w momencie spotkania kontynuować ruch po kole (partnerzy po zewnętrznej stronie, partnerki po wewnętrznej) i dopiero przy drugim spotkaniu zejść się w pary. Następnie przechodzą para za parą przez środek sali, na końcu sali pary rozchodzą się na boki (para w lewo, para w prawo). Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się znowu w jeden rząd tasując się i idą para za parą przez środek sali. Na końcu sali pary rozchodzą się na boki (para w lewo, para w prawo). Obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają pary z jednej strony sali podnoszą złączone ręce do góry tworząc tunel pod którym przechodzą pary z przeciwnej strony sali. Obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają tym razem grupa która przechodziła przez tunel podnosi ręce do góry, a grupa z przeciwnej strony sali przechodzi pod nimi. Obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają tym razem w każdej grupie na zmianę jedna para podnosi złączone ręce do góry tworząc bramkę, druga przechodzi pod rękami pary z naprzeciwka. W ten sposób tasując się obie grupy kontynuują ruch po kole, obchodzą dwoma łukami salę i kiedy się spotykają schodzą się znowu w jeden rząd tasując się i idą para za parą przez środek sali. Następnie przechodzą obok kapeli, po kolei kłaniają się dziękując za taniec.
Każdą figurę można wykonywać dowolną ilość razy i w dowolnej konfiguracji, zależy to od fantazji pary prowadzącej.

KOT I MYSZ

Uczestnicy zabawy tworzą koło, przerwane w jednym miejscu. Na początku zabawy wewnątrz koła znajduje się myszka, a na zewnątrz kot, który goni myszkę, ale do wnętrza koła może się dostać tylko przez tę jedną przerwę w kole. Myszka natomiast ma swobodę ruchów, bo dzieci przepuszczają ją w każdym miejscu, unosząc złączone ręce w górę, pomagają jej ostrzegając gdy kot jest blisko.
Ci którzy tworzą koło, stoją w miejscu, ale z zainteresowaniem śledzą gonitwę i reagują na jej przebieg, śpiewają przy tym:

Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały - 05_w_stodole_myszka

W stodole myszka, w stodole.
Wygląda dziurką na pole.
Do dziury myszko, do dziury.
Bo cię tam złapie kot bury.

A jak cię złapie kot bury,
To cię obedrze ze skóry.
Nieładny kotek, nieładny,
Nie złapał myszki, ni żadnej.

Gdy piosenka się kończy, a gonitwa trwa dalej, słychać tylko pokrzykiwania:

– Uciekaj myszko!
-Już, już kot blisko!
-Do środka myszka itp.

Z chwilą gdy kot złapie myszkę dzieci śpiewają:
Mały Kolberg - Gęsty Kożuch Kurzu - materiały - 06_wlazl_kotek

Wlazł kotek na płotek i mruga.
Ładna to piosneczka niedługa.
Niedługa, niekrótka
Lecz w sam raz.
A ty mi, koteczku,
Buzi dasz.

Przy pomocy wyliczanki wybiera się drugiego kotka i myszkę i zabawa trwa dalej.

Źródło: Michalikowa Lidia, Tradycyjne zabawy ludowe. Centralny ośrodek metodyki upowszechniania kultury. Warszawa 1981

ŚPIOCH

Tancerze dobierają się w trójki. Trójki stają dowolnie rozrzucone po sali. Na pierwszej części melodii, osoba w środku trójki, kręci się dookoła pod rękę – najpierw z osobą po lewej stronie pod prawą rękę, a następnie z osobą po prawej stronie pod lewą rękę i tak na zmianę, aż melodia się zmieni. Na drugą część melodii osoba w środku udaje, że zasnęła i przewraca się na boki, a pozostałe dwie osoby z trójki mają za zadanie złapać ją, żeby się nie przewróciła. Kiedy melodia się zmienia tancerze wracają do pierwszej figury. Sekwencja powtarza się dowolną ilość razy. Osoba pośrodku po jakimś czasie się zmienia, tak, żeby każdy mógł być przez chwilę „śpiochem”.

WALKA WĘŻÓW

Uczestnicy zabawy formują dwa węże – dwa rzędy ustawione naprzeciw siebie. Każde z dzieci trzyma swego poprzednika obydwiema rękami w pasie. Przewodnik każdego węża stara się pochwycić ostatnie dziecko z przeciwnego węża, a zarazem kieruje swoim rzędem tak, aby chronić ogon swego węża, w czym mu jego grupa wydajnie pomaga. Każdy schwytany uczestnik zabawy dołączony zostaje do przeciwnej grupy. Przewodnik ustawia go za sobą.
Zabawa trwa dotąd, aż jeden wąż znacznie się powiększy w drugim natomiast zostanie tylko kilka osób.

Źródło: Lidia Michalikowa, Tradycyjnej zabawy ludowe.

WĘŻYK

Taniec do dowolnej wesołej, szybkiej melodii. Tancerze tworzą węża trzymając się za ręce albo kładąc ręce na barki lub biodra osobie przed sobą. Pierwsza osoba prowadzi węża po całej sali robiąc różne zawijasy, przechodząc pod rękami tancerzy w dowolnym miejscu węża, formując ślimaka itp.

Bibliografia i źródła

BIBLIOGRAFIA

  1. Cieślikowski Jerzy, Wielka zabawa, Ossolineum 1985
  2. Dąbrowska Grażyna, Tancujże dobrze. Warszawa, WSiP, 1991.
  3. Dekowski Jan Piotr Tańce obrzędowe w weselu sieradzkim [w]: Studia i materiały do dziejów ziemi sieradzkiej, t.1. Łódź 1962
  4. Dekowski Jan Piotr, Sieradzki strój ludowy, Atlas Polskich Strojów Ludowych, Wrocław 1959
  5. Dekowski Jan Piotr, Strój ludowy na obszarze Polski Środkowej i jego przemiany,”Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego” w Łodzi, Seria etnograficzna nr 20, Łódź 1979
  6. Dekowski Jan Piotr, Strzygi i topieluchy: opowieści sieradzkie. Warszawa
  7. Kaczmarczyk Bożena, Tradycyjne oraz współczesne zabawy i gry dziecięce, Polskie Towarzystwo Ludoznawcze 2012
  8. Kolberg Oskar, Dzieła wszystkie.
  9. Pisarkowa Krystyna, Wyliczanki polskie, Ossolineum 1988
  10. Michalikowa Lidia, Tradycyjne zabawy ludowe. Centralny ośrodek metodyki upowszechniania kultury. Warszawa 1981

MUZYKA TRADYCYJNA W INTERNECIE

  1. MUZYKA TRADYCYJNA.PL http://www.muzykatradycyjna.pl/pl/
  2. MUZYKA ODNALEZIONA http://www.muzykaodnaleziona.plhttps://www.youtube.com/user/muzykaodnalezionahttps://soundcloud.com/muzykaodnaleziona
  3. TANIEC TRADYCYJNY.PL https://www.youtube.com/channel/UCKFo2TIFrMfp0pJmdFBkyng
  4. MUZYKA ZAKORZENIONA http://vimeo.com/muzykazakorzeniona
  5. FESTIWAL WSZYSTKIE MAZURKI ŚWIATA http://festivalmazurki.pl/https://www.youtube.com/user/festivalmazurki
  6. MUZYKA JEST NIESKOŃCZONA http://muzykajest.blogspot.com/
  7. O REGIONIE SIERADZKIM I ŁĘCZYCKIM http://tekfolksieradz.com.pl/


MUZYKA DO POSŁUCHANIA

  1. Barbara Wilińska (m.in. kołysanki) https://soundcloud.com/barbara-wili-ska
  2. Maciej Filipczuk https://soundcloud.com/maciej-filipczuk
  3. Wild music from the heart Poland https://soundcloud.com/wildmusicfrompoland
  4. Janusz Prusinowski Trio https://soundcloud.com/janusz-prusinowski-trio
  5. Kapela Niwińskich https://soundcloud.com/kapela-niwi-skich
  6. Kapela Maliszów https://soundcloud.com/kapela-malisz-w

WYDAWNICTWA

  1. „Tradycje muzyczne Polski środkowej” wydawca ŁDK 2007 http://www.gesle.folk.pl/?&akcja=szczegolypk&rok=2008&id=10
  2. MUZYKA ODNALEZIONA http://www.muzykaodnaleziona.pl/
  3. SERIA „MUZYKA ŻRÓDEŁ” wydawca POLSKIE RADIO http://sklep.polskieradio.pl/Category/112-muzyka-zrodel.aspx
  4. „Wokół dziecka” z serii „Muzyka Źródeł” wydawca POLSKIE RADIO http://sklep.polskieradio.pl/Products/275-muzyka-zrodel-vol-27-wokol-dziecka.aspx
  5. WYDAWNICTWO IN CRUDO http://muzykatradycyjna.pl/pl/informacje/item/442-wydawnictwo-in-crudo.htmlhttps://soundcloud.com/in-crudo
  6. INSTYTUT SZTUKI PAN http://ispan.hq.eoasp.pl/pl/wydawnictwa/multimedia

Pin It on Pinterest

Share This