PIERŚCIEŃ – „szukanka” – znana w całej Polsce, opisywana na Mazowszu przez Kolberga, tu z łemkowską melodią z Karpat, którą dodaliśmy do tekstu,zapisanego przez Marię Gorzechowską w ksiażce „Mało nas”, prowadząc zabawę dla dzieci w Beskidzie Niskim.
Bawiący się tworzą krąg, jedna osoba wchodzi do środka. Pierścień jest przekazywany z ręki do ręki – do taktu melodii, lub nałożony na trzymany w rękach sznur, po którym grający go przesuwają podając dalej. Zabawa polega na tym by przekazując go zmylić szukającego. Szukający po zaśpiewaniu całej piosenki musi pokazać kto trzyma pierścień. Jeśli tego nie zrobi – np. do trzech razy – daje fant, lub dostaje zadanie. Wtedy może wskazać kolejnego „szukacza”. Ułatwienie dla młodszych dzieci – szukanie można rozpocząć jeszcze w trakcie śpiewania, na przykład po słowach „Oj krąży pierścień krąży”. W takim wypadku dziecko w środku koła ma przez chwilę zamknięte oczy i wskazuje pierścień jeszcze w trakcie śpiewania piosenki.
Pierścień
Oj, krąży pierścień, krąży,
Wokoło sobie chodzi
A kto go dostanie,
A kto go dostanie,
Oj, niech się z tym nie zdradzi.
Oj, krąży pierścień krąży
Oj, ciągle miejsce zmienia
Nie patrz na mnie, nie patrz
Nie patrz na mnie, nie patrz
Bo ja nie mam pierścienia!