JAWOROWI LUDZIE – zabawa „rozdzielanka. Znana w Polsce od wieków.
Jej korzenie sięgają bardzo dawnych czasów, ma wiele wariantów. Podobno zawołanie „Jawor, jawor, jaworowi ludzie” odnosi się do czasu kiedy starostą jaworowskim był Jan Sobieski, przyszły król, ale zabawa jest z pewnością dawniejsza. Melodia i słowa tego wariantu zapisane przez Eugeniusza Piaseckiego w zbiorze „Zabawy i gry ruchowe” Lwów 1919. Jej opisy znajdują się także w kilku tomach DWOK (Dzieł Wszystkich Oskara Kolberga).

Dwoje dzieci tworzy ze złączonych rąk bramkę, mogą też trzymać w rękach chustkę. Pod tym „mostem” przechodzi sznur dzieci  trzymających jak w zabawie w „pociąg”.  Po słowach „a jednego zatrzymamy” „most” oddziela kolejne „konie”.  Piosenka zazwyczaj zostaje szybko skrócona do – „tysiąc koni przepuszczamy, a jednego zatrzymamy”.
Wygrywa dwu ostatnich, którzy tworzą kolejną bramkę. Może też wygrać ostatni – który w ten sposób zostaje do czegoś wylosowany.
W innych wariantach- dzieci tworzące bramkę są ( w tajemnicy ) Aniołem i Diabłem, lub jawnie Gruszką i Jabłkiem. Oddzielone dzieci wybierają do kogo przystaną, a po zakończeniu łapania, dowiadują się czy należą do Anioła, czy do Diabła. Anioł daje, lub inaczej wyraża coś miłego, Diabeł przeciwnie ( kuksańce kontra głaskanie, przysiady kontra małe upominki itd.)
W wariancie z Jabłkiem i Gruszką – zabawa staje się wróżbą-grą weselną w siłowanie– ( Na przeciw stają Jabłko i Gruszka, za nimi obie rozdzielone grupy, mocno trzymają się w tak jak w zabawie w pociąg. Na ziemi jest zaznaczona linia nad którą obie drużyny się przeciągają ). Jeśli wygra Gruszka, to młodym urodzi się najpierw dziewczynka, jeśli Jabłko – to chłopiec.
Można też znaleźć inny powód do przeciągania, jeśli jest taka ochota. Ale już samo ganianie pod bramką jest dla dzieci bardzo emocjonujące.